Амьдрал адармаатай үргэлжлэх тоост хотын хаа нэгтэйгээс энэхүү нийтлэлийг бичиж сууна. Гунигтай, ярвайхаас хэтрэхгүй царай минь. Амьдралыг би тэсэх ёстой газар л гэж хардаг. Аль ч зовлон хэм хэмжээндээ ирдэг. Тэднээс хамгийн түгээмэл нь "мөнгөгүй" байхын зовлон билээ. Миний адил, зовлон нэгт олны өмнөөс ийн өгүүлье. 

Цар тахлын дараах эдийн засгийн уналт, үнийн өсөлтөд аргагүй эрхэнд өртөв. Бидний зарим нь гадаадад шазуур зууж байгаад ирсэн. Зарим нь эх орондоо тэсэж, тэвдэж явсаар өнөөдөртөө золгосон. Хүнсний дэлгүүрт барааны үнэ 100-200 төгрөгөөр сарын зайтай тогтмол нэмэгдэж, "Атар" талхны үнэ 1750-аас 2000 төгрөг болох жишээтэй. Цагаан сарын баярын өмнөхөн ууц, өвчүүний үнэ тэнгэрт хадаж, өргөн хэрэглэдэг сүүний үнэ л гэхэд 500 төгрөгөөр огцом өслөө. Зарж байгаагийн шунал уу, авч байгаагийн тавилан уу? 

"Шинэ жил"-ийн баяр болж өр дээр өр тавьж баярлав. Удалгүй "Гэгээн хайрын Валинтен"-ы баяр тохиож, өрөө дарах мөнгөө бэлгэнд үрэв. Саяхан "Цагаан сар"-ын баяр болж, зон олноороо зоолттой хямрав. Амьдрал ийм байхад хөгжил ярина гэдэг хөгийн яриа төдий. Аргалаад, болгоод амьдарч байгаа иргэддээ төр нь талархах хэрэгтэй. 

Баярлах өдөр нь дэндүү ихэдсэн бид нар үзэхгүй, өрөө дарж, өөдлөхгүй байсаар ядуурлын хүрээг тэлэх вий дээ. Удахгүй "Олон улсын эмэгтэйчүүдийн эрхийг хамгаалах өдөр" болно. Түүний дараагаар "Эр цэргийн баяр" болно. Цааш "Эх үрсийн баяр", "Наадам" гээд л угсраа хүнд цохилт шиг баярууд бидний хүлээж буйг санаад дор бүрнээ хэмнэлттэй баяр тэмдэглэж хэвшвэл бага ч болов амьдралд хэрэгтэй гэж бодно. 

Л.Сайнаа

Зураг: Шог зураач С.Цогтбаяр