Аавыгаа дагаж Харшийн сүлд модны наадам үзсэн шинэ жил эдүгээ сэтгэлд минь өчигдөр оройн үйл явдал мэт тодоос тод дурсамж болон үлджээ.Он цагийн хувьд хөөгөөд үзэх аваас 1975 он. Аав минь тэгэхэд хар хөх өнгийн нимгэн атласыг цагаан гялгар торгоор эмжээрлэсэн монгол нимгэн тэрлэгний хормойг дэрвүүлсэн зэгзийсэн урт хөлтэй бяцхан охиноороо гоён байгууллагынхаа шинэ жилийн баярын цэнгүүнд очсон юмдаг. Хүмүүс намайг өхөөрдөн, хүүхдүүддээ авч очих өвлийн өвгөний бэлэгнээс хувь хүртээхэд би энгэрээ дүүргэж аваад үлдсэнийг нь хормойлж, газар унагаахгүй гэсэндээ байдгаараа бөгтийснөөс царай нь минчийтлээ улайчихсан амьтан аавынхаа албан тасалгааны давхар хаалгыг онгойлгож дийлэхгүй уйлаад зогсч байсан гэдэг. Энэ ч гайгүй, шинэ жилийн арга хэмжээ албан ёсоор эхэлж, өвлийн өвгөн аав цасан охин, ан амьтнаа дагуулсаар хурлын заалны том хаалгаар орж ирэн дарга нарын тухалсан ширээний урдуур явж мэндчилж. Алиалагч, цасан охид, туулай тэргүүтнийг харан баясч суусан би баавгайг хараад гэнэт ээрэн орилж, тэр чигээрээ танхимаас гараад гүйхдээ өрөөсөн ботинкоо гээчихсэн гэж байгаа. Миний ботинкийг цэвэрлэгч хоёр хоногийн дараа хурлын заалны буланд хураалгаастай байсан үзүүлэнгийн самбаруудын доороос олж, “Даргааа, охины тань гутал гэсээр авчирч өгчээ. Бас нэг инээдэмтэй шинэ жилийг би ер мартдаггүй юм. Аав, ээж хоёр шинэ жил дэхээр явчихсан, ах бид хоёр гэрээс ахиж үлдлээ.Гэтэл ах маань “Ах нь найзындаахурдхан оччихоодирье. Миний дүү шанд нь ёолкон дээрх бүх мөнгийг аваарай. Хаалга сайн түгж. Унтаж болохгүй шүү” гээд бүх өрөөний гэрэл асааж өгчихөөд гараад явчихав. Мөнгөний сургаар гэртээ ганцаар үлдсэн хүн чинь гацуур модныхоо өмнө сандал тавин дээр нь гарч байгаад мялаалгын бүх мөнгийг нэг бүрчлэн барьж үзсэн санагдаж байна. Төд удалгүй уйдаж, толины өмнө жаал эргэлдэв.Гэтэл толинд хөргөгчин дээр тавьсан гурван литрийн паалантай бидонтой бараашик нүдэнд тусах нь тэр. Өмнө нь ах тэр хавиар эргэлдэн бидоны тагийг сөхөн пэлцийтлээ хөөсөн хар чавга гаргаж ирээд амттайхан нь аргагүй идэж байхыг би харсан хэрэг. Тэгээд “надаа” гээд гуйхаар “Энэ бол эрэгтэй хүний иддэг зүйл. Аав бид хоёр л идэж болно” гээд хавьтуулаагүй юм.Тиймээс боломжийг ашиглахыг хичээн хөргөгчнийхөө өмнө гал тогооныхоо ширээг тулгаж тавьж байгаад тухалж авав, ширээнээсээ ч буусангүй. Эхлээд хаалга нүдэхээс өмнө гээд чавганыхаа амтыг ч мэдэрч амжилгүй хоёр гурваар ньгулсуулж орхихгүй яав гэж. Тэгсэнээ тайвширч хундага шиг болтлоо хөөчихсөнхар чавгыг хуруундаа өлгөн дөмөгчлөн тоглосоор ихэнхийг нь идчихлээ. Хамгийн инээдэмтэй нь шөнө дунд гэдэс минь үлээсэн бөмбөлөг шиг хөөн ,амьсгаа авч чадахгүйд хүрч гэрийнхнийгээ санадаргасан явдал. Түргэн тусламжийн машинаар эмнэлэгт хүргэгдэн гэдсээ угаалган улмаар хоолны хорионд орж билээ. Маргааш нь арванхоёрдугаар сарын 31, миний төрсөн өдөр байж таарсан ч агшаасан будаанаас өөр зүйл идэж чадахгүй өвлийн өвгөн, төрсөн өдрийн бэлгүүдээ гунигийн нүдээр харсаар шинэ онтой золгосон юмдаг. Аав ээж хоёр түүнээс хойш шинэ жил болохоор л “Элдвийн юм идэхээр яадаг билээ” хэмээн айлгадаг болсон.Энэ бол хүүхэд насны гэнэн томоогүй үйлдэл юм хойно яалтай.Тэр үеийн хар чавга одоогийнх шиг утаа үнэртдэггүй, дэлгүүрээс аваад угааж цэвэрлэхгүйгээр шууд ханид чихэд гэдэс ходоод өвддөггүй, цэвэрхэн, амттайхан эд байжээ.Сургуульд орж, арван жилийн сурагч болсноос хойш аравдугаар анги төгстлөө шинэ жилийн арга хэмжээний салшгүй нэг хэсэг байлаа. Бага ангидаа цасан охин, амьтан, шинэ, хуучин он, хөтлөгч гээд л. Сургуулийн шинэ жилийн арга хэмжээнд оролцсон гэж, онц сурсан гэж хоёр бэлэгтэй харих мөртөө аав ээжийн ажлын газраас бэлэг горьдоостой. Шинэ жил ойртохоор онц дүнгээр гацуур модоо чимэх гэж ангиараа өрсөлдөгсөн. Ямар ч гоё байсан юм бэ. Хүүхэд насанд хүргэж өгдөг галт тэрэг байдаг бол би түүнд суун тавдугаар ангидаа хоёр хичээл сайн дүнтэй гарсны балгаар авч чадаагүй өвлийн өвгөний бэлгээ авахсан.