Их хотын утаа тортог хэрээс хэтэрч, гамшиг байтугай хэмжээнд хүрчихлээ. Нийслэлчүүд ч өвчний үүр уурхай болсон байна. Элдэв төрлийн таньж, мэдэхгүй өвчин дэлгэрч, ханиад, хатгааны вирус нянгууд эм тарианд дарагдахгүй улам л тэсвэртэй болоод байгааг эмч нар дуулгасаар. Тэгвэл эмнэлгүүдийн үйлчилгээ тийм ч сайн биш байгаа. Улсын нэртэй эмнэлгээр үйлчлүүлэх гэсэн хүмүүс бөөн оочер дараалал үүсгэнэ. Өглөө эртлэн 5-6 цагийн үед эмнэлгийн хаалгыг сахин байж, үүд нээгдэх тэр л үеэс тухайн өдөр үзүүлэх дугаар авдаг болсон цаг. Ийнхүү эртлэн очсон ч үзэх хүний тоо гүйцсэн гэх хариу сонсох нь бий. Өөрөөр хэлбэл, цаг дуусан гэдэг асуудалтай тулгарна. Ер нь, үдийн цайны цагаас хойш улсын эмнэлгийн эмч нар өвчтөн үзэх нь ховор. Тийм ч ажил, ийм ч хуралтай гээд л алга болдог нь гэм биш зан. Яг ажилтай байна уу гэвэл бас үгүй. Тэд хувийнхаа эмнэлэг рүү яаран одож байгаа нь тэр гэж учир мэдэх хүмүүс ярьдаг. Төрийн байгууллагын тангараг өргөсөн зарим эмч нарын үнэн төрх нь энэ. Өвдөж зовсон нэгнийг эмчлэх үүрэг хүлээсэн тэдэнд хариуцлага гэх зүйл үнэхээр их дутагдаж байгаа билээ.
Сүүлийн хэдэн жил өнөөх том эмнэлгүүдийн барааг харахаа байлаа. Хаана хэрхэн байрлаж байгаа нь сүндэрлэн босох барилгууд дундаас үзэгдэхээ байсан хэрэг. Хавдар судлалын эмнэлэг шинэхэн сүндэрлэсэн байшин хорооллын дунд хашигдчихсан явна. Орж, гарах гарц нь ч хаа байгааг өвдөж зовон нийслэлд ирсэн хөдөөний нэгэн байтугай хотын мань мэт ч олоход бэрх болжээ. Байшингууд дунд бүслэгдсэн эмнэлгийн хаяг нь ч харагдахгүй. Дан ганц тус эмнэлэг гэлтгүй бусад ихэнх улсын эмнэлгийн хаягийг олж харахад бэрх. Байшин хорооллын дунд төөрч будлин явсаар арайхийн олж харах нь бий. Дүүргүүдийн нэгдсэн эмнэлгүүдийг олох бас л төвөгтэй болсон цаг. Шөнө оройн цагаар бол бүр ч хэцүү. Ёстой тайгад төөрсөн мэт байшингууд дундуур бэдчин явсаар барааг нь харж, хэрхэн үүдэнд нь очихоо дахин судалсаар хэсэг хугацааг авна.
Ийм байдпаар эмнэлгүүдийн сураг ажгийг гаргаж явна. Хүнд өвчтэй, яаралтай тусламж авахаар яваа нэгэнд бол төвөгтэй. Өвлийн цагт бол утаан дундаа дуниартах Улаанбаатар хотын гудамжинд хаяг хайх гэдэг маш том асуудал.
Эмнэлэг тойрсон тэр газруудад байшин барихгүй л бол болохгүй байсан хэрэг үү гэх асуудал өрнөж байгаа. Зарим барилга эмнэлгийн газраас хумсалсан гэх зүйл ч яригдаж байсан цаг саяхан. Тэгэхээр өнөөх газрын наймаа ч бас яригдаж байгаа хэрэг. Нийслэлээ өргөжүүлэн тэлэх бус дотор тийш улам л хумих, байшин барилгаар дүүргэн, албан байгууллага, эмнэлэг, хүүхэд хөгшдийн нарлах талбайг хумсалж хулгайлах бодлого барьсантай холбоотойгоор өнөөдөр албан байгууллага, эмнэлэг рүү орох гарах гарц тодорхойгүй болсоор байна. Ядаж байхад нь хуучин гардаг, ордог гарцыг нь хааж төмөр шон хатгачихна. Шинээр бий болгосон нь хороолол дундуураа тахиралдан мушгирч хаа хүрэх нь тодорхойгүй болгох нь бий.
Энэ мэтээр сүндэрлэн өндийх өндөр барилга, байгууламж дундаас эмнэлгүүдийн хаяг харагдахаа байлаа. Осолдохгүй л тэнд хуучин байсан хэмээн ярьж суух юм. Хэрхэн хүрэх зам нь ч тодорхойгүй болов. Хөдөөнөөс эмчилгээ хүсэн ирсэн иргэн байтугай хотын мань мэт ч хаана эмнэлэг байгааг, хэрхэн хүрэх замыг ч үл мэдэх болжээ. Ийнхүү улсын эмнэлгүүдийн бараа сураг байшин хороолол дунд замхарч, зам харгуй нь тодорхойгүй болсноор хүрч очиход хүндрэл учруулж байна. Иргэдийн эрүүл мэндийн төлөө л гэдэг ч энэ зөвхөн тунхаг, лоозонг хэлбэрээр хэрэгжиж байх шиг. Хэдэн жилийн тэртээгээс өнөөг хүртэл Түлэнхийн төвийн байр байшинг янзлахаар ярьсан ч өнөөдөр ажил хэрэг болсон хаа байна. Төр нь иргэдийнхээ төлөө үйлчлэх ёстой атал хийж хэрэгжүүлэх ажилдаа анхаарахгүй байгаагийн хамгийн том жишээ энэ. Харин өндөр, сайхан байшин барилгуудад гар таталгүй хөрөнгө зарсаар өнөөдөр хотын дотор зай талбай үлдсэнгүй.
Цаашид байшин хороололд боогдож, өлгийдүүлсэн улсын эмнэлгүүд очих зам гарцыг тодорхой болгон, хаяг адрессыг нь харагддаг болгох хэрэгтэй юм уу даа.
Сэтгэгдэл (6)