Сар шинийн баярын шархаа нөхөж амжаагүй байтал Мартын  8, цэргийн баяр, хүүхдийн баяр ар араасаа цуварсаар улсын баяр наадамтай золгодог. Мэдээж монгол хүн бүр баяр наадмаа өргөн дэлгэр тэмдэглэн өнгөрүүлэхийг хичээдэг.

Гэхдээ болоогүй наадмыг шүүмжлэх шалтгаан бий болов. Өчигдөр улсын их баяр наадмын комисс хуралдан энэ жилийн наадмын төсвийг хэлэлцэж мэдээллээ. Өмнөх жилүүдэд манай улсын Засгийн газар улсын их баяр наадамд дунджаар 1.3-2 тэрбум төгрөг төсөвлөдөг байсан. Харин энэ жилийн наамдын төсөв хэд дахин нугаларч 48 тэрбум төгрөгт хүрчээ. Наадмын комиссынхны мэдээлснээр энэ мөнгөний ихэнхийг Хүй долоон хутагт цогцолбор барих ажилд зарцуулах аж.

Баяр наадамаа өргөн дэлгэр тэмдэглэж болно. Гэхдээ энэ жил арай ч дэндүү өргөн тэмдэглэх мөнгө төсөвлөжээ. Наадамд зарцуулах энэ гайхамшигтай их мөнгийг бусад салбарт төсөвлөсөн тоотой харьцуулбал арай л дэндүү санагдана.

Шийдвэрлэх ёстой асуудал, тансаглал хоёрыг ганц хоёр жишээгээр харьцуулж үзье. Нийслэл төдийгүй улсад хамгийн ихээр тулгамдаад буй асуудал бол яах аргагүй зам засварын ажил. Манай улс энэ жил нийт зам засварын ажилд 19 тэрбум төгрөгийг төсөвлөсөнтэй харьцуулбал наадмын төсөв арай ч дэндүү их болжээ. Нэмж хэлэхэд Монгол улсын хар замын 70 гаруй хувь нь уул овоо шиг болтлоо эвдэрч, сүйдсэн байдалтай байна. Аялал жуулчлалыг хөгжүүлнэ гэдэг шинэчлэлийн Засгийн газрын зорьж буй том төлөвлөгөөнүүдийн нэг. Монголд ганцхан наадам үзэх гэж жуулчид ирдэг гэж үү? Энэ их мөнгөнийхөө талыг ч болтугай халтуурдаад өнгөрдөг зам засвартаа зарцуулбал илүү амьдралд ойр шийдвэр болох биз.

Манай улсын төсвийн бүрдэлт тасарч, түүхэндээ байгаагүй гадаад худалдааны алдагдал хүлээснээр эдийн засгийн эрсдэлтэй гэсэн ангилалд орсон. Одоогийн байдлаар төсвийн алдагдал ДНБ-ний найман хувьд хүрч цаашид арав болох магадлалтай байгаа.

Өнгөрсөн жил наадамд 807 сая төгрөг төсөвлөөд, монголчууд бид сайхан наадаад л өнгөрсөн. Харин эдийн засаг, төсөв төлөвлөлтийн хувьд хямралтай, шүүмжлэлтэй байгаа өнөө үед ингэж тансаглах хэрэг байна уу?