Бадрал уг нь мэргэжлийн зураач биш л дээ. Хүүхэд байхдаа Хүүхдийн ордны зургийн дугуйланд явдаг байсан тул энгийн нэгнийг бодвол будаг, бийр аятайхан нийлүүлдэг нь мэдээж. Тэр чадвараа тун овжин ашигласан гэхэд болно. Анхандаа байгаль зурдаг байсан хүү эрийн цээнд хүрээд этгээд араншинтай болно гэж хэн мэдэх билээ. Бараг л ороо нь орсон гэхэд хилсдэхгүй, охид хүүхнүүд зурж суудаг өвчтэй болжээ. Гурван өрөө байранд ганцаар амьдардаг, боломжийн амьдралтай айлын хүүхэд болохоор дутагдах, гачигдах зүйл бага байсан нь мэдээж. Эхэндээ эмэгтэйчүүдийг элдэв гоёлтой зурдаг байснаа төдөлгүй “шалдалж” орхиж. Найз нөхөд бараг үгүй тул гэрээр нь орж, гарах хүнгүйг далимдуулан нэг өрөөгөө бараг урлан болгосон гэхэд болно. Чармай нүцгэн хүүхний зургаар чимсэн өрөөндөө тийм л зураг зурж суух бөгөөд заримыг нь элдэвт дуртай хүмүүст зарж багагүй мөнгө цохичихно. Өөрийгөө “зураач Бадрал” гэх бөгөөд зураачид хийгээд Урчуудын эвлэлийнхэн түүнийг харин огт мэдэхгүй. Тэгээд ч тэдэнд танигдах албагүй нь ч ойлгомжтой. Ганц бие насанд хүрсэн эр хүн гансралгүй яахав.

Тэр хавар нэгэн үдэш хийх юмаа олж ядаад байрныхаа хавиар баахан алхжээ. Тэгтэл хажуугийнх нь баарнаас хоёр аятайхан бүсгүй халамцуухан гарч ирээд салан явцгаажээ. Түүнийг ажиглаж байсан Бадрал арай аятайхан биетэй нэгэнтэй нь танилцахаар шийдсэн байна. Тэгээд ч нөхцөл бүрдсэн нь хачин. Нөгөө бүсгүй хэд алхангаа гэнэт тамхилахаар цүнхнээсээ тамхиа гарган зуугаад, асаагуураа хичнээн оролдоод ч асааж чадсангүй. Энэ мөчийг овжин ашиглахаар очоод үг дуугүй тамхийг нь асааж өгчээ. Гэнэтийн явдалд гайхаж хоцорсон бүсгүй балмагдсан авч баярласнаа илэрхийлсэн нь зүйн хэрэг. Хамт тамхилангаа “Алжаал тайлах маягаар алхаж явна. Өдөржин зураг зураад жаал ядарлаа” гэж урхи хаяжээ. “Өө, та зураач юм уу?” гээд бүсгүй гайхсан дүртэй харсан байна. Бадрал ч “Ухаантай юм” гэхээс өөрийг хэлсэнгүй. Тэгэнгээ “Уучлаарай, өөрийг чинь урья. Хамт жаахан суух уу? Би чамайг дөхүүлээд өгчихнө. Ганц цаг гаргана биз дээ?” хэмээн гуйх, тулгахыг хослуулжээ. Хотын бараг төв тул тэр ч татгалзсангүй. Тэгээд ч жаахан зориг орчихсон тул тэгээ биз. “Тэгвэл танилцъя. Туул” гээд гараа өгчээ. Харилцан нэрээ мэдэлцээд буцаад өнөө бааранд нь оржээ. Хоёул задгай пиво захиалан хорвоогийн сонин хачныг хөөрөлдөж гаралгүй яахав. Бүсгүй бие засаад ирэхээр босохуй харвал үйлийн үргүй хөөрхөн гэхээсээ илүү үнэхээр аятайхан биетэй дамшиг ажээ.

Ёстой зурж баймаар золиг харагджээ. Бөгс бөөр нь холбилзоод явдал гэдэг нь ч ярих юм алга. Туул төрөлхийн тийм зантай бүсгүй юү, эсвэл халаалт авсных уу, нэлээд нүүрэмгий нэгэн ажээ. Хүргэн ахынхаа компанид менежер гэнэ. Уг мэргэжил нь тэс өөр юм. Барилгын зураг төслийн чиглэлээр сурч төгссөн болоод явчихжээ. Энэ нь Бадралын загатнасан газрыг маажилгүй яах билээ. Мэргэжил нэгтэй болоод явчихаж. Ингээд өөрийгөө танилцуулжээ.Дүрслэх урлагийн сургууль төгсөөд театрт зураачаар ажилласан ч таалагдаагүй. Тэгэхээр нь хувийн урлан байгуулаад гарсан. Захиалгаар зураг зурдаг. Голдуу бүсгүй хүний биеийн натур зурдаг даа гээд залж орхиж. Залах ч гэж дээ, мэргэжлийн зураач биш ч зурдаг нь үнэн болохоор юу ч гэмээр юм. Гэтэл Туул зургуудыг нь үзмээр байгаагаа илэрхийлэн гэнэдсэн байна. “Тэгвэл манайд очъё. Ээж ахынх руу явсан. Оройтож ирэх байх. Айх юм байхгүй. Би хүн зурдаг болохоос хаздаггүй” гэхчлэн тайлбарлав. Туул огт татгалзаагүйгээр барахгүй санаа шулуудсан нь илт байв. Тэр хоёр тэндээс гарч дэлгүүр орон Туулын татдаг тамхи, уудаг пивог авч өөрөө нэг “хар” Чингэс халаасалжээ. Гэртээ ороод том өрөөндөө тухлуулаад, жижиг өрөө буюу урландаа урьжээ. Туул хаалгаар нь шагайгаад л дуу алдчихав. Чармай нүцгэн хүүхнүүдийн босоо, суугаа, хэвтээ зургууд харагдсанд цочихоосоо илүү гайхсан нь мэдээж. Туулын инээд бас нэг тиймэрхүү санагджээ. Тиймэрхүү гэдэг нь тачаал бадраасан гэдэгтэй дүйхүйц юм уу нэг “тийм” байв.

Тэр жинхэнэ алмайрчээ. Нэгэн сандал дээр суугаад ханаар нэг зургийг сонжино. Бадрал тамхи, пиво хоёрыг нь дөхүүлээд “хар” юмаа барин зэрэгцэн суужээ. Хундага тулгангаа “Уу гэж албадахгүй. Харин эхнийхийг тогтоож орхие. Чиний, миний уран бүтээлийн төлөө гэх үү дээ” хэмээжээ. Өөрийг нь хүндлэх аятайхан санагдсан тул Туул ч өнөөхийг нь аваад хаячихаж. Тэгээд зургаа тайлбарлах ажилд Бадрал орсон байна. “Бүгд эзэнтэй зураг. Натурыг чи мэднэ шүү дээ. Ихэнх нь СУИС-ийн оюутнууд байгаа юм. Юм жаахан ойлгодог болохоороо зуруулдаг гэх үү дээ. Түүнээс тааралдсан болгон миний өмнө эхээс төрснөөрөө ингээд сууж байхгүй шүү дээ” гэх зэргээр ярив. Бас түүний хэрэглэсэн нэг бяцхан залийг өгүүлэх хэрэгтэй болов уу. Тэрбээр “Эд зөвхөн зуруулаад өнгөрч байгаа хэрэг биш. Залуу насны гоо сайхнаа мөнхөлж буй юм шүү дээ. Би заримыг эздэд нь хямдхан өгчихдөг юм” гэжээ. Энэ үг Туулд нэгийг бодогдуулсан нь ойлгомжтой. Гоо сайхнаараа бахархдаггүй бүсгүй хүн байх биш. “Мань мэтэд ийм аз ч тохиохгүй байлгүй дээ” гэчихэж. Үүнийг хүлээж суусан Бадрал өлгөөд авалгүй яахав. “Өө, аз дайрахаа хүрвэл хэнийг ч дайрна. Чамайг ч дайрч болно шүү дээ. Чиний биеийн ерөнхий пропорц зурж баймаар харагдана билээ” гэж орхив. “Нээрээ юү? Би хэзээ зуруулж болох вэ?” гэх нь тэр. “Хэзээ ч болно. Гэхдээ эхлээд хагас нүцгэн байдлаар зурсан нь дээр.

Дараа нь сэтгээд гүйцээчихэж болдог юм” гэсэн нь Туулд ч таалагдав бололтой бүр зуруулахаар шийдэн урхинд нь өөрөө ороод иржээ. Түүнийг нөгөө өрөөндөө оруулж орон дээрээ суулгаад, хөхөвч, дотоожтой нь үлдээн урлах ажилдаа оржээ. “Чи тамхиа татаад, пиво уугаад сууж бай. Би эхлээд ерөнхий эскизийг нь гаргая даа” гэсэн байна. Ингээд өөрөө “100” татсан шигээ зурж эхэлжээ. Удахгүй утас нь дуугарсныг аваад нөгөө өрөөнд орон яриад гарч ирэхдээ “Ээж хонох болсноо дуулгаж байна. Яая гэхэв. Харанхуй шөнө хөгшин хүн машин тэргэнд суугаад яахав. Тэр нь дээр” гэхээ ч мартсангүй. Тэгээд зурж гарчээ. Туул тамхилж, пиво уугаад нэлээд халсан байна. Мань эр ч зориг оржээ. Ингэсээр байтал шөнө дөл болж Туулыг хоноод явахыг сануулсан аж. “Чи зуруулчихаад эндээ амарна биз. Би урлангийн өрөөндөө унтчихая.Манайд элдэв юм байхгүй” гэжээ. Туул ганцаар унтахаас үнэндээ цэрвэдэг тул “Би ганцаараа яаж унтах юм бэ? Чи хажуугаар амрахгүй юү” гэсэн нь асуудлыг бүр наашлуулж орхижээ. Туулынх нэлээд зайтай, өөрөө ч нэлээд чөлөөтэй тул хонохоос цааргалсангүй. Зураг үргэлжилсээр нүүрэн хэсгийг нь гаргачихаад “Одоо гүйцээчихье. үлдсэн хувцасаа тайлчих. Бид хоёроос өөр хүн байх биш” хэмээжээ. Тэр ч ёсоор болгосон нь мэдээж. Энэ үеэс Бадралын хуял тачаал асаад ирснийг өгүүлэх юун. Удаан зурж, удаан харж байлаа. Тэгээд босч очин биеийг нь барьж, харж үзсэн байна. Туул ч нэг хачин оргичихсон сууж байж. Нөхөргүй идэр бүсгүй бас юу эсийг хүсэх билээ. Тийм юм болж буйг тэр л мэдэх биз. Ингээд биеийг нь өөртөө татан наавал Туул татгалзсангүй. Харин ч өөрөө наалдаад санаа алджээ.

Нэгэнт өөрийнх нь мэдэлд ирсэн бүсгүйг эзэмдэх нь тодорхой тул илж таалан, үнсэж, үнгэж гарав аа. Туул согтсондоо ч тэр үү огт эсэргүүцэлгүй бүхнийг дураар нь орхижээ. Бадрал босч ороо засан, хувцсаа тайлж, гэрлээ унтраан хэдхэн мөчийн өмнө өөрөөс нь өчнөөн хол байх шиг бүсгүйг нэгмөсөн эрхшээлдээ оруулсан байлаа. Туул секс хийлгүй удсаных уу, нэлээд тачаангуйнх уу тэрүүхэндээ тун идэвхитэй байлаа. Мансуурсан ухаанд нь орж ирсэн ганц зүйл бол “Юу л болвол болог” байсныг хэлэх хэрэгтэй. Унтахдаа үргэлж шахуу хүсэмжилдэг байсан зүйл нь өөрөө бүтэж байхад юундаа ч маяглах билээ дээ. Өргөн диваныг нь дайвалзтал “ум хум”-аа нийлүүлэн орчлонгоос тасарсан байлаа. Нэлээд балгачихсан тул “жирэн год” байх биш. Нэлээд удаан тухтай ноололгүй яах вэ. Харин нэлээд өндөр, ташаархаг бүсгүй болохоор “сонирхолтой газар” нь бяцхан бүсгүйчүүдийг бодвол багтаамжтай байх нь жам бөлгөө. Гэвч хүүхэд гаргаагүй хүүхнийх багынхаараа байдаг нь ч үнэн. Уян налархай хөдөлгөөнөөр залаад өгөхөөр болоод явчихалгүй яахав. Бадрал нэлээд нухсан тул Туул жаал ядрав бололтой “Тавь л даа. Үхлээ ш дээ” гээд зөөлөн гиншжээ. Бадрал нүдсээр байгаад нэг юм ёслов. Хамаг хөлс нь сад тавьсан амьтан дээшээ хараад амьсгаадахын хамт амандаа янжуураа зууж авлаа. Туул ч тамхилав. Тэр халамцсаных болов уу ойр, ойрхон тамхилах ажээ. Бадрал баярласнаа илэрхийлээд хундага тулгав. Туул ч татаж орхив.

Найзынх нь төрсөн өдөр таарсан тул хавтгайруулахгүйн тулд хоёулхнаа хоёр, хоёр шил шар айраг ууснаа хэлэв. Нэгэнт ойлголцсон тул биесээс цэрвэх хэрэг байсангүй. Унтан, сэрэн сексдсээр үүр цайлгажээ. Үүрээр Бадралын эрхтэн нэг босч ирээд унтарч орхисон тул “Урлан”-даа сэргэхээр оджээ. Санаанаасаа зурсан хүүхнүүдээ харахуй сэтгэл, “сэлэм” хоёр нь сэргэхийн хамт Туулыг дуудвал хүрээд ирлээ. Чармай нүцгэн гоолиг бүсгүйн бие хаа босдогийг бүү хэл босгохгүйг босгодог биз дээ. Хэвтүүлэх газаргүй учраас босоогоор нь бариад авчээ. Бүсэлхийгээр нь тэврэн “бүл арал”-ыгаа углаад хана налуулжээ. Туул сурамгай нь аргагүй хоёр урт хөлөөрөө Бадралын бүсэлхийгээр ороон могойчлоод хананд наалдаж орхижээ. Хананы хүйтнийг ч эс анзааран цохиж, цохиулж гарчээ. Бадрал Туулыг нэг, зургуудаа нэг харсан шигээ үзсээр үнэхээр сонин мэдрэмж дүүрэн сексдэн санаагаа гүйцээх нь тэр. Тэр чигээрээ Туулыг өргөн орон дээрээ аваачаад тамхи зуулган, шар айргыг нь аягалан тойлов. Өөрөө “хар” юмнаасаа татаад хажуулджээ. Бадрал бараг уудаггүй тул багахан балгаад халах ажээ. Тэр хоёр бараг өдөржин сексдэн, зургаа ч дуусган ихэд дотносчээ. Гэхдээ бие биедээ хайр зарлаж мангартаагүй бөлгөө.

Тэр тохиолдлоос хойш Бадрал энэхүү ажилдаа мэргэшсэн гэхэд болно. Зуруулах охид уургалан, зугаа гаргасаар яваа ганц эрийн жаргалыг хэн мэдрэхэв. Хааяахан “медаль” зүүчихдэгийг эс тооцвол Бадрал хүүхнээр огт дутахгүй аж төрөх болсон бяцхан бөгөөд сонин түүх энэ бөлгөө. Ёстой өнөөгийн залуусын хэлээр “наян” хүүхэнтэй наадсан гэхэд багадна уу гэхээс ихдээгүй гэдэг. Тэгээд ч “зуруулах” хүүхэн мунддаггүй нь өнөө цаг үеийн үнэн төрх биш үү? Түүнийг олох тийм ч зовлонтой бусыг “зураач” Бадрал өөрөө ний нуугүй ярьсныг нэрийг нь өөрчлөн илгээв. Зуурдын хийгээд зугаа цэнгэлд ханадаггүй хорвоог яалтай ч билээ. Бадралд болон “натур”-уудад буруу байхгүй нь л хатуу үнэн бөлгөө.