Гэрлээ, Амраа хоёр 2007 онд танилцаж, 2009 онд Хулан гэдэг охинтой болжээ. Хоёр жилийн дараа буюу 2011 онд Амраа “онгодоо хүлээн авч” бөө болов. Үүнээс хойш тэрээр эхнэртээ маш дээрэнгүй хандах болж, удалгүй “Чамаас уйдлаа, сална” гэх болсон байна. Гэр бүлээ авч үлдэхийн тулд Гэрлээ салахгүй байхыг хүсэхэд нөхөр нь “Нэг болзол тавъя. Зөвшөөрвөл хамт амьдарч болох юм” гээд өөрийнхөө аав, ээжид охиноо үрчлүүлэхийг шаарджээ. Бүсгүй гэр бүлээ аварч үлдэхийн тулд дээрх болзлыг зөвшөөрч. Ингээд охиноо хадам аав, ээждээ үрчлүүлсэн байна. Гэтэл нөхрийнх нь зан ааш улам хувирч, эхнэрээ хөөн явуулжээ. Охинтойгоо хэдэн сар уулзаагүй бүсгүй шүүхэд хандаж, аргагүй байдлаа учирлан үрчлэлтийг хүчингүй болгуулах хүсэлтээ гаргасан байна. Тэрээр охиныг нь өөрөөс нь салгах зорилготойгоор энэ бүхнийг зохион байгуулсан гээд охиноо асрамжиндаа авахаар өргөдөл гаргажээ.

Харин Амраа “Гэрлээ бид хоёр анхнаасаа л таарамжгүй байсан. Иймээс ч саяхнаас хамтдаа амьдрахаа больсон. Үрчлэлтийн тухайд Гэрлээ өөрөө зөвшөөрсөн учраас хуулийн дагуу л явсан. Гэрлээ ч охиныхоо ирээдүйг бодож миний ээж, аавын асрамжид өгөхийг зөвшөөрөх байх” хэмээж. Амраагийн аав ээж нь ч анхны ачаа хуулийн дагуу үрчилж авсан хэмээн мэдүүлжээ. Анхан болон давж заалдах шатны шүүх уг маргааыг хэлэлцэхдээ үрчлэлтийг хүчингүй болгон шийдвэрлэж, охиныг эхэд нь буцаан өгсөн байна. Улсын Дээд шүүх ч хоёр шатны шүүхийн шийдвэрийг хэвээр үлдээжээ.