"Мераки" уран зургийн үзэсгэлэнгийн үеэр Улаанбаатар Элит олон улсын дунд сургуулийн 5б ангийн сурагч Г.Энхмаатай цөөн хором ярилцсан юм.
-Хэдэн настайгаасаа зураг зурж эхэлсэн бэ?
-Би таван настайгаасаа зураг зурахад бараг л “донтож” эхэлсэн. Ээж маань баяраар канвас авч өгсөн юм. Би эгчтэйгээ хамт байнга зурдаг байсан. Гэтэл нэг өдөр манай аав “заваартуулаад байна” гээд эмээ өвөө хоёрынд аваачаад тавьчихсан. Би ааваас буцаагаад авч ирэхийг их удаан гуйж байгаа. Үгүй л гээд байгаа. Гэхдээ би гуйж байгаад заавал гэртээ авч ирнэ ээ.
-“Мераки” үзэсгэлэнд тавигдсан байгаа энэхүү зургаараа юу илэрхийлэхийг хүссэн бэ?
-Ээжийн хайр, сэтгэл хэзээ ч алга болохгүй бас дуусахгүй. Ээжийн итгэл хэзээ ч унтрахгүй. Ээж гэдэг хүн биднийг газарт унахад босгож, илүү өндөрт өргөнө. Илүү сайхан газарт хүргэж өгдөг гэдгийг илэрхийлэхийг хүссэн.
-Зураг зурж байх үед чамд ямар мэдрэмж төрдөг вэ?
-Зураг зурахаар л өөр газарт байгаа юм шиг, тэр орчны бүх зүйлс мэдрэгддэг. Ойд байлаа гэхэд гоё чимээ сонсогдоод л. Яг тэнд байгаа юм шиг. Толгой дотор гоё гоё зүйлс бодогддог. Бас зурсан зургаа зүүдэлнэ. Зүүдэндээ энд ямар амьтан амьдардаг юм бол гээд хараад л яваад байдаг.
-Бас түрүүхэн надад нисэж байгаа мэт санагддаг гэж хэлсэн дээ?
-Тийм ээ. Зураг зурахаар нисэж байгаа юм шиг мэдрэмж төрдөг. Нисээд явж, явж өөр гараг дээр очдог. Гоё л байдаг.
Дуртай амьтан эсвэл хүмүүстэйгээ хамт нисэж байгаагаар төсөөлдөг.
-Өнөөдөр багшаасаа уран зургийн үзэсгэлэнгийн үеэр тэргүүн байрын шагнал хүртлээ шүү дээ. Сэтгэгдлээ бидэнтэй хуваалцахгүй юу?
-Ж.Ану-Наран багшийн маань номын зураг надад маш их таалагддаг. Бас зургуудад нь миний дуртай өнгөнүүд байдаг. Баярлалаа багш аа.
М.ДЭВЭЭЖАРГАЛ