Эмнэлэгээр яваад хаширсан хүмүүс
"Манай эмч, эмнэлэгүүд арай дэндүү юмаа" гэх үгийг амнаасаа унагах нь
элбэг. "Яг юу нь?" гэхээр базаад тоймлоод хэлчих арга нь олдохгүй. "Хэт
зүйлд хэлэх үггүй" гэгчээр. Ямартай ч өвдөж зовсон хүн бүр эмнэлэгийн
байгууллагын ойлгомжгүй үйлчилгээ, хүнд суртал, дүлий "дүүмб" байдлын
горыг биеэрээ амсаж толгой сэгсэрнэ. Ингээд Монголын аль ч эмнэлэгээр
орсон байнга учирдаг нийтлэг асуудлуудыг хамтдаа сонирхоё. Өвдөж байсан
нэгэнд нь танил санагдана. Өвдөөгүй нэгэнд нь зөвлөмж болно гэдэгт
итгэлтэй байна.

Үүрийн цолмон:
Таны өвчин үүрийн цолмон шиг байх ёстой. Өөрөөр хэлбэл улсын ямар ч
эмнэлэгийн үзлэг шинжилгээ үдээс өмнө байдаг. Үүдээс хойш, орой өвдөх
зовиурлахын талаар бодоод ч хэрэггүй. Зарим эмч нар яг зовиуртай байхдаа
ир гэх нь ч бий. Тиймээс өвдөлтөө заавал өглөөгүүр тааруулах ёстой.
Тэгэхгүй бол танд үдээс хойш эмч олдоно гэж байхгүй шүү.

Оочер: Оочер
дараалалгүй эмнэлэг гэж үгүй. Таны толгой эргэж, нүд харанхуйлж, дотор
муухайрч, зүрхээр хатгуулж, амьсгал давхцаж байсан ч очерлоод л зогсож
байхаас өөр аргагүй байхгүй.


Уур: Эмчдээ
загнуулаад бөлтийгээд сууж байгаа өвчтөнд хэдэрлээд босох сонголт
байхгүй. Учир нь эмч завгүй өчнөөн олон хүнийг үзэж байгаа шүү дээ. Тэр
их стрессээ танд гаргасны төлөө гайхах хэрэггүй. Ханын самбар дээр
инээмсэглэж угтана гэсэн сайхан бэлэгдэл байгаад нь л баярлах хэрэгтэй.

Явган аялал:
Юун тэс хөндлөн зураг вэ? гэж битгий гайхаарай. Таны даралт ихэссэн бол
эхлээд мэдрэлийн эмч, мэдрэлийн эмч доторруу, дотрын эмч бөөрний
тасагруу, бөөрний тасаг цус, шээсний шинжилгээ, цус шээсний
шинжилгээнээс зүрхний бичлэг гээд л зовиуртай өвчтөнөө өвчнөө марттал
явган аялуулна. Нэг дор тоймтой үзлэг шинжилгээ, зөвлөгөө өгнө гэж
байхгүй. Зүрхний хүнд хүн өөр шинжилгээ өгөх гэж яваад замдаа унаад нас
барсан харамсалтай явдал гарч байсан ч энэ арга барил огт өөрчлөгдөөгүй.
Тиймээс өвдсөн хүн уртаа урт явган аялалд гарах тэнхэлтэйгээ байх
ёстой.

Бинго: Энэ
тоглоом биш. Таны онош бинго шиг байх магадлал тун өндөр. Буруу
оношилгоо, буруу эмчилгээтэй холбоотой гомдол ер тасрахгүй. Эмчилгээ нь
өвчилгөө болсон тухай вакцины хордлого, буруу эм тариа, огт хэрэгцээгүй
мэс засал гэх мэт явдлуудыг санаж байгаа биз ээ. Эсвэл огт онош
тодрохгүй нь үгүй бол янз бүрийн оноштойгоор эмнэлэгээс эмнэлэгийн
хооронд бингодож явах нь их.

Улавч:
Анх 50 төгрөгөөр зарагддаг байсан энэ улавч үнийн өсөлтөөс улбаалж 200
төгрөгт хүрчээ. Улавчгүй бол оруулахгүй гээд тас гүрийх газар их. Сүртэй
ч юм биш дээ гээд анзаарахгүй л аваад өмсчихнө.

Эмийн наймаа:
Дэлхий дээрхи топ 10 бизнесийн нэг бол эмийн салбар. Энэ сүлжээний
хаялгаар амьдарч байгаа эмч олон.Ийм эм тэр аптекаас аваарай гэж нэр
хаягтай нь зааж өгөх эмч нар бий..

Хувиараа бол халамжтай:
Үдээс хойш эмч нар олддоггүй. Харин хувийн эмнэлэг дээр очиход өглөө
үүдэн дээрээ бөөн хүн оочерлуулаад ууртай байсан мундаг эмч чинь
жигтэйхэн инээмсэглээд сууж байвал битгий гайхаарай. Томоохон эмч нар
бараг бүгд л хувийн эмнэлэгтэй.
Дүгнэлт: Иймэрхүү нийтлэг дүр зураг Монголын аль ч эмнэлэгт таарна. Чухам яагаад манай эрүүл мэндийн салбар ийм догогдолтой байдаг талаар дор бүрнээ бодьё. Харин "Эрүүл мэнд ашгийн байж болохгүй гэсэн хуультай, энэ чинь ашгийн биш бол хөгжих боломжгүй" гэсэн нийтлэлч Баабарын үгийг энд тэмдэглье. Улсын эмнэлэгийг хүнд сурталтай, үрэлгэн, нүсэр, удаан, үр ашиггүй байлгаж түүний орон зайд хувьдаа эмнэлэгтэй болоод халаасаа зузаалах тогтолцоог бид бүхнийг хайрлан халамжлагч төрийн эрүүл мэндийн даатгал, ашгийн бус эмнэлэгийн хуулиараа тогтоогоод өгчихсөн юм биш үү. Угаас өвдсөн бол эрүүл мэндийн даатгалаас олигтой дэм болдоггүй. Тиймээс эрүүл мэндийн салбарыг менежментээр хувьчилж, даатгалыг хувийн компаниудад шилжүүлж үр ашигтай ажиллах, хөгжих чанаржих боломжийг нь хангаж өгөх цаг болсон мэт. Төр төлбөрийн чадваргүй, хүүхэд, ахмад настан, хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдэд л хайр халамжаа үзүүлж, эрүүл мэндийн салбарыг үр ашигт суурилсан хөгжлийн замд оруулбал үнэгүй, төлбөргүй нэрээр нүд хууран хайр зарлаж алсуураа нурж байгаа эмнэлэгүүд, өвчтнүүдэд л хэрэгтэйсэн.



Хүн биш цаас чухал:
Эмч таныг үзэхээсээ өмнө бөөн цаас нэхнэ. Ийм тийм тодорхойлт, маягт
гээд эмнэлгийн байгууллагад цаасны маш олон стандарт, дүрэм журам
байдгийг, нэрээ ч хагас дутуу санаж байгаа өвчтнүүдэд тоочоод хөдлөхгүй
байх нь элбэг. 
Цэнхэр сандал: Ийм
сандал олон эмнэлэгт таарна. Суухад хатуу, нуруу хагас тэнийх зайгүй
нэг л хачин сандал. Янз бүрийн зовиуртай хүмүүст зориулж хэвтдэггүй юмаа
гэхэд ядахнаа нуруугаа хагас тэнийлгэж болох сандал тавьж болдоггүй л
юм байх. 






Дүгнэлт: Иймэрхүү нийтлэг дүр зураг Монголын аль ч эмнэлэгт таарна. Чухам яагаад манай эрүүл мэндийн салбар ийм догогдолтой байдаг талаар дор бүрнээ бодьё. Харин "Эрүүл мэнд ашгийн байж болохгүй гэсэн хуультай, энэ чинь ашгийн биш бол хөгжих боломжгүй" гэсэн нийтлэлч Баабарын үгийг энд тэмдэглье. Улсын эмнэлэгийг хүнд сурталтай, үрэлгэн, нүсэр, удаан, үр ашиггүй байлгаж түүний орон зайд хувьдаа эмнэлэгтэй болоод халаасаа зузаалах тогтолцоог бид бүхнийг хайрлан халамжлагч төрийн эрүүл мэндийн даатгал, ашгийн бус эмнэлэгийн хуулиараа тогтоогоод өгчихсөн юм биш үү. Угаас өвдсөн бол эрүүл мэндийн даатгалаас олигтой дэм болдоггүй. Тиймээс эрүүл мэндийн салбарыг менежментээр хувьчилж, даатгалыг хувийн компаниудад шилжүүлж үр ашигтай ажиллах, хөгжих чанаржих боломжийг нь хангаж өгөх цаг болсон мэт. Төр төлбөрийн чадваргүй, хүүхэд, ахмад настан, хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдэд л хайр халамжаа үзүүлж, эрүүл мэндийн салбарыг үр ашигт суурилсан хөгжлийн замд оруулбал үнэгүй, төлбөргүй нэрээр нүд хууран хайр зарлаж алсуураа нурж байгаа эмнэлэгүүд, өвчтнүүдэд л хэрэгтэйсэн.
24tsag.mn
Сэтгэгдэл (3)