Монголын нийслэл Улаанбаатарт ажиллах үеэр надад бөхийн сургуулилтаа хийдэг биеийн тамирын зааланд орох боломж олдсон юм. Бөх барилдах нь монголын эрийн 3 наадмын /бөх барилдах, сур харвах, морь уралдуулах/ нэг тул тэдний хувьд маш чухал спорт юм. Чингис хаан бөх барилдах нь өөрийн армиа эрүүл мэндийн болон байлдааны бэлэн байдалд хамгийн өндөр түвшинд байлгаж чадах зөв арга хэмээн үздэг байсан гэж ярьдаг.
 


Монголын чөлөөт бөхийн 60 кг жингийн бөх М.Ганзориг олимпийн дэвжээнд гарах бэлтгэлээ базааж байна. Тэрээр олимпийн наадамд оролцох монголын цөөхөн баг тамирчдын нэг нь юм. Энэ тоо цөөхөн байгаа учир нь монгол хүн амын нягтаршлаараа дэлхийд хамгийн сийрэг улс билээ. Нягтаршил гэхээр та магадгүй монгол улсын газар нутгийн хэмжээг 2,8 сая оршин суугчидтай нь харьцуулж үзэх байх. Гэтэл хүн амын тал хувь нь нийслэл Улаанбаатар хотод суурьшдаг.


Биеийн тамирын заал нь надад “Рокки” хэмээх кинонд гардаг алдарт боксчин Балбаогийн хичээллэдэг заалыг санагдуулж байв. Хуучны заалны хананых нь будаг халцарсан, дадлагын төхөрөмжүүд нь орчин үеийнх байсан ч дээрээс дүүжилсэн урт унжуурга нь мэдэгдэхүйц аюултай санагдсан. Хүүхдүүд хуучны жин үздэг жинлүүр дээр гарч тоглон, таазнаас уяатай олсонд авиран, олимпийн "баатар" Ганзоригыг дуурайн шалан дээгүүр ноцолдоно.

Зааланд агаар маш бүгчим байв. Ганзориг хамтрагч бөхөө бие халаалтад уриалж, дэвжээнд гарахаасаа өмнө мөрөө суллаж, сахиусаа тайлав. Хүүхдүүд тэднийг ажиглаж байснаа заалны захад байрлах шийдрүү сагсан бөмбөг тоглохоор гүйв. Энэ хооронд Ганзориг шүүгч-дасгалжуулагчийнхаа гярхай хараан дор хамтрагчтайгаа барилдсаар л. Олимпд оролцох бэлтгэлээ хийж буй тамирчин тоног төхөрөмжүүдээ сагсан бөмбөг тоглодог хүүхдүүтэй хуваалцаж байхыг та ер нь харж байв уу? Би энэ байдлыг Британы тамирчидтай харицуулж үзэхийг хичээсэн. Яагаад ч санаанд буусангүй. Магадгүй Ганзориг 10 жилийн өмнө эдгээр хүүхдүүдийн нэг шиг л тэр үеийн “баатрын” хэрэгслүүдээс хуваалцаж байсан биз. Энэ байдал удаан үргэлжилж болох юм.