1. Хоёр бөхтэй тэмээ: Монгол орны газар нутаг говь хангай хосолсон байдаг. Говийн иргэд аж ахуйдаа Ази тивд цөөхөн байдаг хоёр бөхтэй тэмээний хүчийг ашигладаг байна. Залуу хүү бугуйл шидэн тэмээгээ барихыг оролдож байна.

2. Монгол эр: Баруун нутгийн уулархаг бүс нутагт амьдардаг монгол эр. Уулархаг газарт амьдардаг тэдний хувьд өвлийн улирал илүү хүйтэн байдаг аж.

3. Нийслэл хотын буддын төв хийд: Улаанбаатар бол Монгол улсын нийслэл хот. Хүн амын ихэнх нь бурханы буюу Буддын шашинтай учраас Гандантэгчинлэн хийд хамгийн алдартай.

4. Говь цөл: Уул, ус, ургамал, элс хосолсон говийн нутгаар дөрвөн тэмээ мөрөө үлдээн алхалж байна. Энэ их элсэн манхан дунд дэлхийд ховордсон говийн баавгай буюу мазаалай амьдардаг байна.

5. Үзэсгэлэнт монгол бүсгүй: Хүн амын тал хувь нь буюу нэг сая гаруй иргэн нийслэл Улаанбаатар хотод амьдардаг. Харин түүний дараа орохуйц Дархан хотод монголчуудын аж амьдрал, соёл өв уламжлалыг харуулсан үзүүлэх тоглолт болдог аж.

6. Малчин дархадууд: Монголд олон ястан аж төрдгийн нэг нь Дархад юм. Малчид өвөл зунгүй малаа тууж амьдардаг бөгөөд баруун нутгийн 3000 метрийн өндөр уулархаг газар аж төрдөг нь ч бий. Хонь ямаагаа тууж яваа дархадууд.

7. Монгол бөхийн барилдаан: Үндэсний бөхийн барилдаанаар монгол эрчүүд байнга өрсөлддөг. Тэд зуны дэлгэр цагт "Наадам" хэмээх баяраа тэмдэглэдэг бөгөөд олон бөх учраагаар барилдаж, шилдэгээ тодруулдаг аж.

8. Говийн малчин: Хөдөөний малчид ихэнхдээ нүүдэллэж байдаг учраас "гэр" хэмээх сууцтай. Энэ нь буулгаж, барихад зориулагдсан бөгөөд тээвэрлэхэд тун ч хялбархан байдаг аж. Малчин эр унадаг дугуйгаар гэрээ зорин явж байна.

9. Гэрийн эзэн: Малаа хариулж яваад ирсэн гэрийн эзэн монгол эр хүүгээ тэврэн үнсэж, мэндчилж байна. 1990 онд Монгол улсад ардчилсан нийгэм хөгжиж, социализм дууссанаар малчид тус тусдаа малаа адгуулах болжээ.

10. Монгол хоол махан бууз: Монголчуудын эрхэлдэг аж ахуй нь мал маллагаа учраас ихэнхдээ махтай хоол иддэг. Тэдний хүнсний нэгэн гол хоол бол бууз юм. Гэрийн эзэгтэй бууз чимхэн сууж байна.