

- Сүүлийн үед байнга бодогдож, санаа зовоож байгаа ямар асуудал байна?
- Би хүүгийнхээ шилжилтийн насанд жаахан санаа зовж байна. Яг одооноос эхэлж байна л дээ. Хаяа уурлаад л цүнх хувцсаа шидээд л, хаалга саваад гарах жишээтэй. Гэхдээ ойлгож байгаа. Хүүхдийн шилжилтийн нас учраас анхаарал илүү тавих хэрэгтэй л дээ. Ажиглаад байхад хүүхэдтэйгээ найз шиг байх нь илүү үр дүнтэй юм шиг ээ. Аль ч насны хүүхдийн онцлог байх л даа. Хүүхэд алдаа гаргаж болно. Мэдээж алдаа гаргадаггүй хүүхэд гэж байдаггүй. Хичнээн завгүй байсан ч гэсэн хүүхэддээ заавал цаг гаргаж байх хэрэгтэй гэж боддог. Тэртээ тэргүй бид гадуур унаанд ихэнх цагаа өнгөрөөдөг. Тэр үедээ амралтын өдрөөр гэр бүлээрээ юу хийхээ хүртэл бодоод, түүнийгээ хүүхдүүдтэйгээ зөвлөлдөж байх хэрэгтэй. Хүн ер нь олон хүүхэдтэйн хэрээр их цаг зав гаргадаг юм шиг санагдсан.
- Таныг их нээлттэй эмэгтэй гэж боддог. Энэ талаараа өөрийгөө юу гэж дүгнэдэг вэ?
- Хүмүүс ер нь их нуугдмал байх дуртай юм шиг санагддаг. Би их нэрэлхүү хүн биш л дээ. Арай ичих булчирхайгүй гэж хэлж болохгүй байх л даа. Гэхдээ хүн чадахгүй юмнаасаа ичих шаардлага байхгүй юм шиг. Илэн далангүй гэдэг нь эрээ цээргүй хамаг юмаа дэлгэнэ гэсэн үг биш. Яг л нүцгэн биетэй адил шүү дээ. Хүний биед илүү, дутуу бусдаас нуугаад байх зүйл байдаггүй биз дээ. Тэрийг нуух тусам л бусад хүмүүс үзчих юмсан гэж боддог. Энэ хүн юу хэрэглэж, юу өмсч, яаж амьдарч байна гээд бүгдийг л мэдэхийг хүсдэг. 25 дугаар суваг телевизийн “Танайд хоноё” нэвтрүүлэгт орсноос хойш миний амьдралын талаар асуух нь харьцангуй гайгүй болсон. Би ер нь амьдралдаа хүүхдүүд минь миний ярилцлагуудыг үзээд ээж ямар сонин ярилцлага өгдөг юм бэ, эсвэл ээж зургаа ямар сонин авахуулчихсан юм бэ гэж битгий хэлээсэй гэж боддог. Миний хийж байгаа бүхэн хүүхдүүдэд минь таалагдаасай гэсэн үүднээс ханддаг.
- Та хэн намайг юу гэж хэлэх бол гэж санаа зовних бус өөрийнхөөрөө амьдардаг юм шиг. Харин хүмүүст таалагдахын тулд амьдардаг хүмүүс зөндөө байдаг?
- Зоргоороо амьдарна гэдэг бол зоргоороо л зовно гэсэн үг шүү дээ. Харин ганцаараа зовох уу, хоёулаа зовох уу гэдэг сонголт нь байна. Ханиндаа зовж чадахгүй бол ганцаараа зовдог сон уу, энэ бол хувь хүний өөрийн сонголт юм. Хүн дэлгүүрт ороод хэдэн төгрөгний юм өөртөө авах вэ, ямар хоол авч идэх вэ гэдгээ өөрөө шийддэгтэй адил өөрөө л өөрийнхөө амьдралыг зохицуулна шүү дээ. Залуучууд эрх чөлөө ярьж, дарамтанд байхгүй гэж ярьдаг. Ямар дарамтанд байгаад байгаа юм бэ? Хүн дарамтанд байгаа бол өөрөө л дарамтаа үүсгэж байна гэсэн үг. Насаараа хайрлаж халамжлахгүй юм бол нэг өдөр хайрлаад яахав гэсэн үг байдаг. Нэг ёсондоо үнэхээр гоё коко хүүхэн байлаа гэж бодоход гэртээ гэрийн халадтай байхдаа ч коко, хүлээн авалт, хүнсний зах гарахдаа ч коко байх хэрэгтэй л байгаа байхгүй юу. Эмэгтэй хүнд эрэгтэй хүнээс давуу тал зөндөө байгаа. Тийм болохоор тэр том хүдэр эрийг 2-3 км тортой юм бариулаад хэд алхуулчих чадвар байгаа гэж хэлж болох юм л даа. Тийм болохоор би нэг ганцаараа зоргоороо байгаад бусад хүн зовоод байгаа юм биш л дээ.
- Та одоо энэ амьдралдаа юу өөрчлөхийг хүсэж байна вэ?
- Би ямар нэг өөрчлөлт хийхээс айж байна. Надад энэ байгаа бүхэн маань хангалттай гэж бодож байна. Миний амьдралд хөндлөнгийн нэг хүн оролцож, байгаа зүйлийг байрнаас нь хөдөлгөж, миний өмнөөс асуудал шийддэг болоод эхэлбэл хэцүү. Хөндлөнгөөс бусдын амьдралыг хөнгөвчлөх гэж орж ирээд бүр дордуулдаг улсууд ч байдаг. Тийм учраас ойрын хугацаанд их бага хэмжээгээр өөрчлөлт битгий болоосой л гэж бодож байна.
- 20, 30, 40 настай Сараагийн ялгаа юу вэ?
- 20 настай Сараа эрэгтэй хүнээс айдаг байсан. Харин 30-тай Сараа эрэгтэй хүнийг шоглож тохуурхдаг байсан. Одоо бол би эрэгтэй хүнийг харахаар маш их хайрладаг. Түнтэгнээд л, уурлаад л, хөөрхөн юм шиг санагдаад байдаг юм. Би эрэгтэй хүнийг өөрийн аав, ах шиг л хайрлаж хүндэлж явдаг. Миний хүү хааяа ийш тийшээ яавчихвал гэр эзгүйрээд хоосон санагддаг.
- Амьдралын үнэ цэнэ гэдэг Сараагийн бодлоор юу юм бол?
- Бүх л хүнд үнэ цэнэтэй сайхан үе байдаг. Миний бодлоор гэр бүл гэж бодож байна. Хичнээн үнэтэй юм эдэлж хэрэглээд сайхан амьдарч болно. Харин надад энэ хөөрхөн үр хүүхдийг заяагаагүй бол би амьдралын үнэ цэнийг мэдрээгүй явах байсан. Тийм болохоор өнөөдөр ажилдаа явах, үр хүүхдээ харах энэ бүхэн амьдралын утга учир, үнэ цэнэ юм даа.
- Мөнгөтэй харьцах нь соёл гэдэг. Та харин мөнгөтэй хэрхэн харьцдаг вэ?
- Соёл гэж боддог. Би 200 төгрөгний хариулт байсан ч авдаг. Авахгүй үедээ үгүй гээд хэлчихдэг. Хүүхдүүддээ ресторанаас 2-3 нугалсан үнээр ундаа битгий авч бай, буцалсан ус, цай ууж болно шүү дээ гэж хэлдэг. Ундаагаа ууж барахгүй бол аваад л гарна. Мөнгийг зовж олдог хэрээр хэмнэлттэй хандах хэрэгтэй.
-Ярилцсанд баярлалаа.